ഉള്‍വഴിയേ

വീണ്ടും പെരുമ്പറയടിക്കുന്നു,

ശംഖുനാദം മുഴങ്ങുന്നു.

മസ്സിനകത്തെ മണിതത്ത ചിറകടിക്കുന്നു.

ഏതിനാണെന്നറിയില്ല, എന്തിനാണെന്നും അറിയില്ല,

ഞാന്‍ വീണ്ടും എന്റെ അന്തരാത്മാവിനുള്ളിലേയ്ക്കു,

ഊളിയിട്ടുഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങുന്നു.

ചിന്താസരണിയിലെ ഒടുങ്ങിയാലൊതുങ്ങാത്ത,

ചുടു നിശ്വാസങ്ങളെല്ലാം കൂടി,

എന്റെ മനോമുകുരത്തില്‍ കുമിഞ്ഞുകൂടി വരുന്നു.

ഞാന്‍ ഞാനല്ലാതാവുകയാണോ?

നിരൂപിക്കാനറിയാത്ത സങ്കല്‍പ്പവികല്‍പ്പങ്ങള്‍,

കൊണ്ട് ഞാന്‍ ദിനവും എന്നുള്ളില്‍,

മനക്കണക്കുകള്‍ കൂട്ടുന്നു... കുറയ്ക്കുന്നു,

ആകാശത്തോളം ആശകൊണ്ട് മനക്കോട്ട കെട്ടുന്നു.

ഒരു നിശ്വാസം കൊണ്ട്,

ഒരു ചീട്ട് കൊട്ടാരം പോലെ,‍

അവ പൊട്ടിത്തകരുന്നതു നോക്കിനില്‍ക്കുന്നു.

ഒരിക്കലും ഉണരാത്ത മോഹസങ്കല്‍പ്പങ്ങളില്‍,

ഞാന്‍ എന്റെയുണ്മയെ തെരയുന്നു.

പിന്നീട് അനേകതെരച്ചിലിനുമപ്പുറം,

ഞാന്‍ കണ്ടു മുട്ടാതിരുന്ന എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങള്‍,

എന്റെ മുമ്പില്‍ മൂടു പടമിട്ടു വന്നു നില്‍ക്കുന്നു!