എന്റെ അനുഭവങ്ങളെക്കൊണ്ട്ഞാനൊരു-
നൂല്പ്പാലം നിര്മ്മിച്ചു.
രണ്ടറ്റവും എന്റെ ചിന്തകളില് വലിച്ചുകെട്ടി.
കാലിടറാതെ നടക്കാന് കഴിയുന്നവരെ-
കാത്തുനിന്ന് ഞാന് തളര്ന്നു.
പലരുംവന്നു ധൈര്യമില്ലാതെ തിരിച്ചുപോയി.
അകലെനിന്നുനോക്കിയവരാരും-
പാലത്തെ കണ്ടില്ലാ..
കേട്ടപാടെ വന്നവര്,കണ്ടപാടെ തിരിച്ചുപോയി.
ഒരുപെണ്കുട്ടി പുഞ്ചിരിയുമായ് കടന്നുവന്നു...
ഭയമില്ലാതെ പാലത്തില്കയറി,
ഓടി...മറഞ്ഞൂ.
ഞാന് അതിശയിച്ചു..
എന്റെചിന്ത അവളെ അഭിനന്ദിച്ചു.
കാരണം,
നിത്യവും കടന്നുപോകുന്നജീവിതയാത്രയില്,
അവള്...
ഇതിനേക്കാള്അപകടം നിറഞ്ഞനൂല്പ്പാലങ്ങളില്,
യാത്രചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നവളാണ്...