നിഴലുകള്‍

കൈവിരലുകളെ പ്രണയിച്ചൊരുകാലം.
അതു ആരാധനയായിരുന്നുവോ,
ഒന്നു സ്പര്‍ശിക്കാന്‍ മോഹിച്ച ആ
വിരലുകള്‍!സ്വപ്നത്തിലുംസുഷുപ്തിയിലും
ആവിരലുകള്‍മാത്രം.വിരലുകളുടെമാന്ത്രിക
ഭാവം,വശ്യത,മനം മയക്കുന്ന വിശുദ്ധി
ഇവയെല്ലാം അന്ന് അവയില്‍
കണ്ടിരുന്നു.ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ താന്‍
കാത്തിരുന്നത് ഈ ഒരുസ്പര്‍ശനത്തിനു
വേണ്ടിമാത്രമായിരുന്നുവോ?

എന്തും നല്‍കാം പകരം ഒരു തലോടല്‍!
ഈമാന്ത്രിക വിരലുകള്‍ ദൈവത്തിന്റെ
വരദാനമോ.ദൈവത്തിന്റേതു തന്നെയോ?
ചിന്തകള്‍ ഒന്നിടവിടാതെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരു
രുന്നു. അകലെ കിളിനാദം പോലെ കുഞ്ഞ്
നേര്‍ത്ത സ്വരത്തില്‍ കരഞ്ഞുകൊണ്ടേ
യിരിക്കുന്നു.സാന്ത്വനിപ്പിക്കുന്ന കൈകള്‍
തലോടി സമീപമിരിക്കുന്ന യുവാവി
ന്റേതുതന്നെയല്ലേ?
കണ്ണും പൂട്ടിക്കിടന്നു.മറ്റൊന്നുമറിയാന്‍
ശ്രമിക്കാത്തതുപോലെ.ആശുപത്രിക്കിടക്ക
യില്‍ വിശാലമായ മുറിയില്‍ഏ.സീ യുടെ
തണുപ്പ് ഉള്ളിലെ ചൂടിനെ തണുപ്പിക്കാന്‍
പോന്നവയായിരുന്നില്ല.ആകാശംകാണാന്‍
മോഹിച്ചു.നക്ഷത്രത്തെ ക്കാണാന്‍ ആശിച്ചു.
കണ്ണടച്ചുകിടന്ന് അവയെ മനസ്സില്‍ കണ്ടു.
ഇന്നലെവരെ സ്വന്തം ഉദരത്തിനു സ്വന്ത
മായ കുഞ്ഞ് ഇന്ന് അകലെ മറ്റൊരു
മുറിയില്‍ ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍
ഭദ്രമായീ.അമ്മയുടെ സാമീപ്യം
കൊതിയ്ക്കുന്ന കുഞ്ഞിന് അഭയമരുളു
ന്ന കരങ്ങള്‍. വിണ്ടുംമനസ്സ്അസ്വസ്ഥ
മായീ.മകന്റെ ജീവന്‍ ഈകൈകളില്‍
സുരക്ഷിതമോ?
അകലെഒരുദിവ്യദര്‍ശനമായീ,ആവിരലുകള്‍
കണ്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു.ഇളം മേനിയെ
ത്തഴുകുന്ന കൈകള്‍ ,കുനിഞ്ഞ മുഖം
മകന്റെ ആരോഗ്യ നിലപരിശോധിക്കുന്ന
ആ,പരിചിതമുഖംസുന്ദരമായിരുന്നുവോ?
എന്നാല്‍ ഏതോഒരു ജന്മത്തില്‍ അവള്‍
മറന്നുവച്ച ഒരു രൂപം ആമുഖത്തിനുണ്ടാ
യിരുന്നു.ആകണ്ണുകള്‍,അവള്‍ വീണ്ടും
മനസ്സിന്റെ കണ്ണാടിയില്‍ ആമുഖത്തെ
വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കി.
ആമുഖം അതു തന്നെയല്ലേ,തന്റെ കിളി
ക്കുഞ്ഞിന്റെ മുഖവും?
അവള്‍ സ്വയം കുറ്റപ്പെറ്റുത്താന്‍ ശ്രമിച്ചു.
എന്തുപറ്റി,സമനില കൈവിടുന്നുവോ?
അസ്വസ്ഥമായ മനസ്സിനെനിയന്തിക്കാ
നാവാതെതിരിഞ്ഞുംമറിഞ്ഞുംകിടന്നു.
മോളേ.
കണ്ണുതുറന്നു നോക്കി.
അമ്മ.നെറ്റിയില്‍ തലോടുന്ന അമ്മ.
വിഷമിക്കാതിരിക്കു. കുഞ്ഞ് സുഖം
പ്രാപിക്കുന്നു.നല്ലൊരു ഡോക്ടറാ,ആ
പയ്യന്‍സ്വന്തംമകനെപ്പോലെ കുഞ്ഞിനെ
നോക്കുന്നു.
അമ്മയുടെ മുഖത്തു തന്നെ തറപ്പിച്ചു
നോക്കി മിണ്ടാതെകിടന്നു.ഇനിയും
തൃപ്തിവരാതെ ,ഡോക്ടറുടെ വിശേഷം
അറിയാന്‍,ആദിവ്യകരങ്ങളെ വീണ്ടും
കാണാന്‍.ആവിരല്‍ സ്പര്‍ശം വീണ്ടും
അനുഭവിക്കാന്‍!



ശ്രീദേവിനായര്‍